Ford Model A był drugim wielkim sukcesem dla Ford Motor Company, po jego poprzedniku, modelu T, który po okresie największej sprzedaży w latach 1923-1925, stawał się przestarzały. Był to samochód przede wszystkim tani, trwały i użyteczny, jednak w połowie lat dwudziestych cechy te miały coraz mniejsze znaczenie dla konsumentów, który chcieli barwnych i ładnych elementów karoserii i wyposażenia oraz większej mocy silnika i najnowszych osiągnięć technicznych.
Od lata 1926r. projektowano nowy model a masową produkcję rozpoczęto w styczniu 1927r. Najpierw Henry Ford i jego syn Edsel podjęli decyzję dotyczące długości i rozstawu osi a pozostałe elementy były już tylko konsekwencją tego projektu. Edsel opracował projekt nowego modelu na podstawie prototypu lincolna, nad którym pracował. Z takim powodzeniem dostosował stylistykę do modelu A, że samochód zwano nieformalnie Baby Lincoln, co było niemałym osiągnięciem w czasach, kiedy styl i prestiż bardzo wiele znaczył dla konsumentów nabywających samochody. Nabywca mógł wybrać, w przeciwieństwie do poprzednika, który „mógł mieć samochód w dowolnym kolorze, pod warunkiem, że był to czarny” z 17 wariantów stylistyki karoserii w atrakcyjnych kombinacjach kolorystycznych, ponadto zastosowano piękną tapicerkę oraz dobrze zaprojektowane i oświetlone deski rozdzielcze z czytelnymi i użytecznymi wskaźnikami.
W ciągu dwóch tygodni od prezentacji złożono 400 tys. zamówień, a do stycznia 1928r. sprzedano 727 tys. samochodów. W 1929r. zakłady działały pełną parą. Wyprodukowano 1,85 miliona fordów A i zdobyto 34-procentowy udział w rynku, zostawiając daleko w tyle Chevroleta, który miał tylko 20 procent.
Pod koniec 1930r. Ameryka popada w poważny kryzys i sprzedaż forda spada prawie o połowę. Zakończono produkcję w sierpniu 1931r.

Źródła: Vincent Curcio „Henry Ford”; Wikipedia

• „Będę budował samochód dla milionów. Będzie dość duży do jazdy z rodziną, ale dostatecznie mały do Obsługi przez jedną osobę. Będzie zbudowany z najlepszego materiału, przez najlepszych ludzi, jakich można znaleźć, według najprostszych projektów, jakie współczesna technika jest zdolna obmyślić. Lecz będzie tak tani, że każdy człowiek z dobrym zarobkiem będzie mógł go kupić, będzie mógł go posiadać i używać ze swą rodziną w ramach relaksu na otwartym szerokim Bożym świecie.” Henry Ford.
• Od zapowiedzi nowego modelu z końca maja do wykonania ostatecznego prototypu (10 sierpnia 1927r.) minęło zaledwie 76 dni. Wprawia to w osłupienie, gdy się weźmie pod uwagę, że obecnie przygotowanie produkcji całkowicie nowego modelu zajmuje lata.
• Ford sprawdzał każdą część układu mechanicznego wykorzystywaną w modelu A. Wszystkie modele złożono i poddano testom na drogach. Metoda montażu była chaotyczna i imperialistyczna. Gdy jakaś część nie podobała się Fordowi, nakłaniał inżynierów, żeby ją poprawili, czasem przed wyjściem dając im szkic ukazujący co miał na myśli.
• Samochód wyposażony był w rzędowy, czterocylindrowy, czterosuwowy, dolnozaworowy silnik spalinowy o zapłonie iskrowym. Przy pojemności skokowej 3300 cm³ (3,3 l) uzyskiwał on moc 40 KM (30 kW). Silnik chłodzony był cieczą w układzie wymuszonym, z pompą wody napędzaną od wału korbowego przy pomocy pasa klinowego. Zbiornik paliwa o pojemności (zależnie od wersji) 38 lub 42 litrów umiejscowiony był za silnikiem, pod przednią szybą, a zasilanie gaźnika paliwem odbywało się grawitacyjnie (opadowo), bez udziału pompy paliwa. Samochód posiadał klasyczny układ napędowy – silnik umieszczony z przodu napędzający za pośrednictwem wału kardana oś tylną. Ford Model A posiadał mechaniczne hamulce bębnowe działające na cztery koła, uruchamiane pedałem, oraz ręczny hamulec pomocniczy działający na tylne koła. Poprzednik forda A przez cały okres produkcji posiadał hamulce mechaniczne działające jedynie na oś tylną. Zawieszenie pojazdu zrealizowano na poprzecznych resorach półeliptycznych, po jednym dla przedniej i tylnej osi, z tłumieniem na amortyzatorach hydraulicznych. Ford A posiadał niesynchronizowaną skrzynię biegów o trzech przełożeniach do jazdy w przód z biegiem wstecznym oraz suche sprzęgło jednotarczowe, sterowane lewym pedałem.